Nog even en dan weer even terug in NL!

Zondag 12 juni

Het is zondag, lowops, maar voor mij is het ongeveer de derde dag dat er niet zo veel uit mijn handen komt. Ben afgelopen week van maandag tot en met donderdag op missie geweest en was donderdagavond behoorlijk gesloopt. Kreeg last van mijn keel, maagkrampen, hoofdpijn en sliep ook nog 2 nachten slecht. Dus ik denk dat het goed is dat mijn recup over 2 dagen een feit is. Ja, ja, ik zal aankomende dinsdag naar Konduz gaan om vervolgens naar Kabul te vliegen. Van daaruit zal ik woensdagochtend naar Nederland vliegen waar ik dan woensdagmiddag hoop aan te komen! Lekker 12 daagjes in Nederland.

Het is moeilijk om te bevatten dat terwijl ik dit tik ik over 60 uur in Nederland ben. Ik zit te bedenken wat ik daar eens zal gaan doen; als ik mijn werk wat ik hier doe in Nederland moet voortzetten ga ik maar eens op bezoek bij de burgermeester. Ik zal hem vragen of hij wat aan goed bestuur doet, of hij tevreden is met zijn personeel, of hij nog behoefte heeft aan een volleybalnet voor de middelbare school, of hij regelmatig overleg voert met zijn ambtenaren en wat zijn gedachtes zijn over onze minister president. Op het politiebureau zal ik de hoofdagent wijzen op zijn corrupte medewerkers, op zijn te harde optreden of juist zijn laksheid. Ik zal hem vragen alle gevangen te laten opstellen, zodat ik even met ze kan praten en kan vragen wat ze hebben uitgespookt. Verder zal ik het Academisch Ziekenhuis eens bezoeken, ik zal daar eens vragen naar de medicijnvoorraad, kijken naar de hygiëne en ik zal ze vragen of we een kamer kunnen krijgen waar we kunnen overnachten, omdat het met al die files in Nederland geen doen is om dezelfde dag nog terug te rijden. Maar we kunnen ook een basisschool binnenlopen en bijvoorbeeld het gymlokaal als overnachtinglocatie gebruiken. Als dan de kinderen om 08.00 uur op de stoep staan om les te volgen zal ik ze vriendelijk verzoeken het plein te verlaten, aangezien we net een gesprek aan het voeren zijn met de voorzitter van de winkeliersvereniging. Verder zal ik stoppen in alle nieuwbouwwijken om knuffels uit te delen aan de meisjes, te frisbeeën met de jongens en te voetballen met de pubers. Ten slotte zal ik folders verspreiden op het winkelcentrum met informatie over wat ik doe, wie ik ben en wat men aan mij heeft.
Alle gekheid op een stokje, maar het geeft wel aan in wat voor andere wereld je hier leeft. Misschien dat mijn naderende vakantie naar “onze” wereld wel een oorzaak van de klachten zijn, hoewel het ook door het weer kan komen. Was het afgelopen week ruim veertig graden, vandaag is het een graad of twintig en bewolkt.
Al met al, ik zie ernaar uit om naar Nederland te gaan, maar de eerste keer dit groene pak uit en een spijkerbroek aan zal wel even wennen zijn. Net als zonder beveiliging in de auto te kunnen stappen, zonder zorgen de berm in te kunnen lopen, zonder scherfverst rond te lopen over straat, overal te kunnen stoppen waar je wilt en weer met iedereen te kunnen praten zonder tolk! Verder voor het eerst natuurlijk weer een biertje met alcohol, trouwens niet helemaal de eerste keer alcohol, want vanmorgen ben ik naar de dienst geweest van de dominee en die deelde brood en wijn uit. Dit verklaart voor mij nu ook de grote opkomst! Nog 60 uur dus…

Ik zal nu proberen de afgelopen 2 weken wat samen te vatten. De laatste update was van 26 mei, dus dat is alweer even geleden. 26 mei was de dag van de aanslag. Vanzelfsprekend hebben de eerste dagen dan ook in het teken hiervan gestaan. Alle missies waren er grotendeels op gericht om informatie hierover te verkrijgen. Uiteindelijk zijn er 3 man opgepakt die nog steeds vast zitten. De marechaussee houdt zich voornamelijk met het onderzoek bezig, dus het fijne weet ik er verder ook niet van.
Ik ben de afgelopen twee weken 5 x op missie geweest, waarvan 3 maal een tweedaagse. Ik zal ze niet allemaal gaan behandelen, de mooiste foto’s zet ik toch hieronder.

Zondag 5 juni was er voor de tweede keer een volleybaltoernooi georganiseerd. Een erg geslaagde dag, het was super mooi weer, dus uiteindelijk kwam er van volleybal niet veel terecht, maar werd het eerder één groot watergevecht. Ook leuk. Na het douchen heb ik me samen met Harro voorbereid op de missie van maandag. Jan, de commandant van het missieteam van Harro, is vorige week op recup gegaan en was dus druk met zijn voorbereidingen hiervoor. Harro trad nu op als missiecommandant en ik als plaatsvervanger. Zo zal dat straks ook gaan wanneer René op recup is, maar dan zal ik als missiecommandant optreden. Je merkt dat dit toch best leuk is, je kunt dan namelijk zelf bepalen wat je gaat doen tijdens de missie en ben je minder afhankelijk van anderen. Maar daarbij ben je ook eindverantwoordelijk voor de missie waarbij je soms met 16 man op pad bent.

Maandag 6 juni dus op pad met Harro (missieteam 1) en 2 gasten. Het doel van deze missie was onze gasten een blik te geven van het werk wat wij hier doen, tevens bezochten we een vallei die nog maar één keer eerder is bezocht door een missieteam.
In de vallei hebben we twee scholen bezocht en de route verkend. Aan het einde van de vallei hebben we geluncht. Dit was op een schitterende locatie onder de bomen waarbij de locals onze aanwezigheid snel opmerkten. Hier hebben we drie mensen medisch kunnen helpen, echt geweldig om dit te kunnen doen. Vooral hulde voor onze AMV-ster natuurlijk, want zij deed het eigenlijke werk. Zo was er een man die 10 dagen geleden zijn hand was verloren bij wegwerkzaamheden, een ander had zijn voet openliggen en een oude vrouw had een gaatje in haar voet. Allen zijn voorzien van schoon verband, wat pijnstillers, etc. Goed werk dus. Na de derde patiënt geholpen te hebben geholpen was het noodzaak te vertrekken, want het halve dorp begon al uit te lopen toen onze activiteiten bekend werden.

Dinsdag 7 juni ben ik met Robbert op pad geweest. Het was een gemengde missie, omdat we munitie gingen ophalen uit één van zijn districten en uit één van mijn districten. We zijn deze dag al om 06.00 uur vertrokken, omdat we samen met HALOTRUST, een NGO die gespecialiseerd is in mijnen en munitie, op pad gingen. Deze reden in een vrachtwagen achter ons om alles in te laden. Het werd een lange warme dag, we waren namelijk pas om 19.00 uur terug. Ik dacht nu eindelijk een paar dagen rust te hebben, maar René en Harro vroegen of ik zin had om woensdag en donderdag mee te gaan naar Talawarbarfak. Eén van de mooiste districten van missieteam 1. Het schijnt een beetje op Mexico te lijken. Aangezien ik hier nog niet eerder was geweest kon ik geen nee zeggen. Alles was voor de rest al geregeld, dus alleen even mijn spullen in de auto en klaar om te vertrekken.

Woensdag 8 juni dus op pad met René en Harro. Harro was functioneel commandant en René zijn plaatsvervanger. En ik..ik was gast, dus hoefde deze missie niet te schrijven, alleen maar te sturen. Lekker hoor! Ook deze missie staat in het kader van munitie ophalen (goed bezig) bij allerlei oud commandanten. Maar ook PsyOps had een belangrijke taak. Het was ruim 6 uur rijden naar het district, dus aangekomen eerst maar eens geluncht. Harro wist een mooie locatie bij een enorme rots en een riviertje. Hier ook gelijk een groepsfoto gemaakt. ’s Middags alle munitie opgehaald samen met HALOTRUST en alles is ook gelijk vernietigd op een afgelegen locatie in de bergen. Erg spectaculair. Aan het einde van de middag gaan we naar een school en richten hier onze overnachtinglocatie in. Dus veldbedjes opzetten, slaapzakken uitrollen, gasbrandertjes ontsteken, eten warm maken en een wachtschema maken. ’s Avonds zit je dan met z’n allen een beetje te genieten van de sterrenhemel, de stilte en wat te fantaseren over thuis. De volgende dag rijden we weer terug naar Pol e Khomri. Af en toe een stoppen in een dorp en informeren naar de veiligheid. Het is werkelijk waar een fantastisch district, maar of het Mexico is…

Vrijdag 10 juni, even lekker uitgeslapen. Verder moet ik vandaag hard aan de slag om de verslagen nog te maken van maandag en dinsdag. Die van woensdag en donderdag doet René, dus dat scheelt. Verder is dit dus de eerste dag dat ik me niet fit voel. Vanavond maar een beetje op tijd naar bed.

En dan dus zaterdag en zondag. Ben nog steeds niet lekker, loop wat met mijn ziel onder m’n arm over de compound, beetje lullen hier, beetje praten daar, ondertussen denkend aan thuis. Ik heb ook geen zin om mijn dagboek vandaag af te maken en op Internet te zetten, dus dat doe ik morgen wel.

En vandaag is het dus maandag, vanmorgen nog naar de schietbaan geweest om te kijken naar echt vurende Nederlandse F-16’s. Wel gaaf, maar ook apart dat één van de doelen de Mercedes was die bij de aanslag van 26 mei geraakt was. Alsof die nog niet genoeg geraakt was! Maar goed, was toch al afgeschreven.

Ik ga ermee stoppen, ik ga me voorbereiden op de reis van morgen. Ik hoop dat iedereen het nog steeds leuk vindt om de verhalen te lezen en de foto’s te bekijken. Maar ik zie jullie liever echt! Ik hoop velen van jullie te kunnen zien aankomende 2 weken en wat leuke dingen te ondernemen.

Groetjes, Barry