Rustig, maar niet stabiel. Dit credo blijft gelden

Donderdag 26 mei

Het is een beetje een “rare” dag vandaag. Vanmorgen zijn wij voor het eerst geconfronteerd met iets dat op weerstand lijkt van de bevolking of van wat voor gekken dan ook tegen onze aanwezigheid hier in Afghanistan. Missieteam 1 (Harro en Jan) is vanmorgen vermoedelijk het doelwit geweest van een aanslag van onbekenden. Hierbij zijn 2 (licht)gewonden gevallen, waarvan één toch vrij ernstig met wonden aan zijn hoofd en armen. Maar gelukkig buiten levensgevaar. Je kunt je dus voorstellen dat er nogal een aparte sfeer hangt op het kamp. Zelf ben ik samen met Jan, die commandant was van het getroffen missieteam, het afgelopen uur bezig geweest Internet af te struinen op zoek naar berichtgeving hierover. Al snel verschenen de eerste berichten op NOS teletekst. Maar ook op de site van CNN, Reuters, het Ministerie van Defensie en nog een paar andere sites werd het incident vermeld. En ik hoor nu net dat ook het NOS journaal er melding van maakt:

“Nederlandse soldaten lichtgewond door bom in Afghanistan

AMSTERDAM - Twee Nederlandse soldaten zijn donderdag in het oosten van Afghanistan lichtgewond geraakt, toen naast hun voertuig een bom ontplofte. Dat heeft de Afghaanse politie bekendgemaakt.

De explosie deed zich voor langs de kant van een weg in de provincie Baghlan. De bom werd van een afstand tot ontploffing gebracht. Het persbureau Associated Press werd gebeld door een man die namens de Taliban de verantwoordelijkheid opeiste voor de aanslag. De politie zegt vijf arrestaties te hebben verricht”.

De rest van vandaag stond in het teken van briefings, vergaderingen en plannen maken over hoe nu verder. Ik kan hier één ding over zeggen, we zullen gewoon doorgaan met onze taak! We zijn vandaag als detachement meerdere keren bij elkaar geroepen om zo op de hoogte te blijven van de laatste nieuwsfeiten en de situatie van de slachtoffers.
Ik was eigenlijk van plan om vanmorgen al te beginnen met het bijwerken van mijn dagboek. Je kunt het ondertussen al bijna geen dagboek meer noemen, eerder weekboek, aangezien het nu 18 dagen is geleden dat ik het heb bijgewerkt. Maar je zult begrijpen dat de prio’s vandaag even ergens anders lagen. Ik doe m’n best. Het is de afgelopen twee weken sowieso extreem druk geweest, want Roy is op recup, die komt morgen weer terug en de weken zijn wat missies betreft toch al ontzettend vol gepland. Aan de andere kant, dat is ook iets wat we zelf willen, want na een dag of 2 binnen begint het toch weer te kriebelen om op pad te gaan.

Wat is er de afgelopen 2,5 week nog meer gebeurd? Ik zal niet zoals de voorgaande berichten dag voor dag beschrijven, want dan is 18 dagen wel erg lang. Maar globaal beschrijven is ook wel eens leuk. In het vorige verslag heb ik verteld over de wapenopslagplaats van krijgsheer Jalal en de ontploffing in zijn geboortedorp. Het resultaat is geweest dat hij op gesprek is geweest op het PRT en heeft aangegeven dat hij afwilde van al zijn wapenopslagplaatsen. Dit bleken er een stuk of 10 te zijn, dus hebben we hem een kaart onder zijn neus gedrukt en gevraagd deze plekken aan te wijzen. Gevolg is geweest dat vorige week zeker 10 vrachtwagens vol met munitie, raketten en andere zooi is vernietigd. Dit is ook in Nederland uitgebreid in het nieuws geweest en dat is natuurlijk altijd leuk. Zelfs het NOS journaal besteedde er aandacht aan waarbij ook nog een foto in beeld kwam met mijn kop erop. De Minister van Defensie heeft het nieuws zelf naar buiten gebracht. Heb het fragment bewaard, altijd leuk voor later. De foto van mij heeft ook nog in het NRC gestaan trouwens, dus wie deze heeft…ik hou me aanbevolen. De sfeer zat er bij de missieteams in ieder geval weer goed in na deze actie. Je bent namelijk op deze manier echt zichtbaar resultaat aan het boeken om een veiliger en stabieler Afghanistan te creëren en dat doet het altijd goed.

Wat we ook nog hebben gehad is het hele verhaal over de koran die door de Amerikanen op Quantanamo Bay door het toilet zou zijn gespoeld. Dit heeft naar verluid in Time Magazine gestaan, waardoor de poppen in de islamitische wereld spreekwoordelijk aan het dansen waren. Voor ons heeft het tot gevolg gehad dat we met wat kleine protesten en demonstraties te maken hebben gehad. Deze waren niet echt tegen ISAF gericht, maar duidelijk tegen Amerika. Waakzaamheid blijft met dit soort acties altijd geboden. Ik was zelf deze dag op missie en moest nog door een stadje waar demonstraties verwacht werden. Dus als helden die wij zijn even genoten van een extra lange lunchpauze en toen de rust was wedergekeerd zijn we rustig door het stadje naar de compound gereden.

Verder heeft mijn beste missieteam commandant en trimo- genoot René zijn kies vorige week gebroken. En dat is niet handig, aangezien de tandarts voor ons in Kabul zit en dat een uur of 5 rijden is hiervandaan. En dus heb ik het een dag of 3 zonder hem moeten doen. Lekker rustig dus, eindelijk de trimo een paar dagen voor mij alleen.

Zaterdag 21 mei was een heugelijke dag voor de missieteams. Het was namelijk de 250ste missie sinds september 2004. Voorafgaand aan het vertrek van deze missie was er een ceremonie door PsyOps georganiseerd. Deze ceremonie bestond uit een korte toespraak van de commandant en natuurlijk een mooie groepsfoto. De Nederlandse ambassadeur in Afghanistan, Martin de la Bey, reisde tijdens deze jubileummissie met ons mee. Doelstellingen van deze missie waren o.a. informatie verzamelen over de naderende verkiezingen in september. Een interessant onderwerp voor de ambassadeur, omdat hij in Kabul betrokken is bij het ontwerpen van een nieuwe kieswet. Hij kon nu dus zelf eens bij de bevolking in de afgelegen dorpen polsen of alle informatie over de verkiezingen ook bij deze mensen doordringt. Verder hebben we een kijkje genomen bij een bron die door de overstromingen van maart zijn vernield en waar wij hulp hebben geboden. Tot onze vreugde vorderen de werkzaamheden gestaag. Verder hebben we scholen bezocht, kranten van ISAF uitgedeeld en gesprekken gevoerd met verkiezingskandidaten en een politiechef. Al met al een geslaagde dag die ook door de ambassadeur als zeer positief is ervaren. Hij complimenteerde de missieteams met het professionele optreden en de manier waarop de bevolking op onze aanwezigheid reageert.

Verder hebben we een nieuwe commandant. Zondag 22 mei was de commando-overdracht en deze ceremonie was heerlijk in de middag gepland. Lekker op het heetst van de dag, zodat de kans op omvallen het grootst was. Niet handig dus. Verder was het wel een aardige dag met uiteraard ’s avonds weer een barbeque. Dit begint mij zo langzamerhand wel een klein beetje m’n keel uit te hangen. Iedere gelegenheid wordt aangegrepen om weer een barbeque te organiseren.

En nu iets heel anders. De 4 of 6 maanden geruchten gaan maar door. Een aantal weken geleden werd er al over gesproken om de plaatsvervangers van de missieteams van de marine 2 maanden eerder te laten komen, zodat zij kunnen inwerken en “in de plaat” zijn wanneer de rest van de marine deze kant op komt. Op zich is hier wel wat voor te zeggen, ware het niet dat Harro, Roy en ik aangewezen zijn tot 1 sept. en wij gemotiveerd genoeg zijn om deze 6 maanden gewoon vol te maken. Afgelopen week werd duidelijk dat het toch 4 maanden is geworden en wij dus 1 juli definitief weer thuis zijn. Maar de luchtmacht zou de luchtmacht niet zijn wanneer er nu al weer geruchten de ronde gaan dat het “hoogstwaarschijnlijk” toch weer later gaat worden. Ik heb maar besloten mij hier niet meer druk over te maken, want ik denk dat ik pas definitief weet wanneer de uitzending voorbij is wanneer ik met beide voeten weer op Nederlandse bodem sta.

Verder heeft René een aantal weken terug de vraag gekregen om één week een dagboek bij te houden voor het NRC. In deze krant staat iedere zaterdag namelijk een dagboek van iemand die wat interessants te melden heeft. René heeft dit dus deze week gedaan en zal aankomende zaterdag in het NRC te lezen zijn. Aangezien ik zijn plaatsvervanger kom ik er ook wel een keer in voor. Ik wil in ieder geval bij deze moeders even vragen om de krant van a.s. zaterdag (28 mei) te kopen en het artikel te bewaren.

Ik denk dat ik zo wel weer redelijk bij ben. Hoop niet dat de gebeurtenissen van vandaag regelmaat worden in de provincie Baghlan, maar dat het bij een incident blijft. Om in ieder geval heel wat mailtjes in één keer te beantwoorden: we kijken goed uit en nemen geen onnodige risico’s. Ik wil namelijk over een week of 5 ook wel genieten van een heerlijk wit biertje op terras!

Geniet allemaal in Nederland deze dagen even van het mooie weer en tot snel….

Groetjes Barry